Беларуская дуда — сапраўдная мясцовая адметнасць, ні ў кога не пазычаная, — мае ўсе шанцы стацца ў замежжы такім самым пазнавальным знакам краіны, як італьянскія макароны або швейцарскія банкі — пры ўмове, што беларуская дуда найперш будзе шанавацца ў самой краіне.
Такія самыя мэты пераследавалі і тыя, хто стаяў ля вытокаў вяртання забытага інструмента да жыцця: збіраў па вёсках і музеях інфармацыю, рэканструяваў дуды і вучыўся граць. А Дударскі клуб і ёсць плёнам супольнай працы. Дударскі клуб — гэта не канцэрт, дзе ёсць выступоўцы і гледачы; найперш гэта вечарына, дзе збіраюцца ахвочыя патанчыць пад жывую музыку — у прынцыпе, фармат вечарыны, які застаецца нязменным не адну сотню гадоў.
Фоторепортаж