— Ці бачыш, дзіця маё, — як прыгожа там свецяцца два залатыя крыжы?
— Гэта Будслаў! — адказаў я.
— Так, Будслаў, дзіця маё! Але я яшчэ ніколі не распавядаў табе пра цудоўнае заснаванне будслаўскага касцёла і пра тое, чаму гэтую мясцовасць называюць Будславам.
— Не, дзядуля! Ніколі! І калі будзеш ласкавы...
— Дык вось, дзіця маё, што датычыць Будслава, было так...
