“Беларус – гэта перш за ўсё заўзяты працаўнік. Шчасце беларус уяўляў сабе не столькі ў матэрыяльным багацці, якога ў яго засёды не хапала, а ў свабоднай працы на роднай зямлі. Хлеб шанавалі, як сваё жыццё. Здаралася, пасля яды зграбуць яго крошкі ў жменю і з’ядуць. Бывала, жыццё гнула беларуса. Ен пакутаваў і цярпеў. Складанае жыццё ў сярэднявеччы не дазваляла нашым продкам памыліцца, бо памылкі маглі абярнуцца голадам і прывесці да смерці. Яны былі людзьмі разважлівымі...” (6 класс, стр.151-152)
“У сямейным жыцці жонка цалкам залежыла ад мужа, прыніжалася ім, не дапускалася ў мужчынскую кампанію. Развесціся было немагчыма. Але прыгонная беларуская вёска не апусцілася да падзення нораваў, разбэшчанасці і масавага псіхозу эратызму, якія ахапілі вышэйшыя пласты ў другой палове 18 стагоддзя, - яна працавала”. (4 том, стр. 289)
Где же теперь эта идиллия? Где эти белорусы? Я так хочу всё это вернуть. Вернуть тот мир, в котором
