алёс: ольхавае балота;
амшара
багавінне
багна
багнішча: трясина;
балацюга
балота: лес, часьцей забалочаны, нізкае месца, якое парасло тоўстым слоем моху, журавінамі, дурніцамі, бегуном;
балацьвінка: маленькае сенажатнае балота на полі, у лесе, на лузе;
балонь (абалонь, банонь)
бездань
белка: нягразкае балота, якое зарасло травой;
бель: невялікае балота, забалочанае нізкае месца;
валака
вігар
вішар
Вомшар яшчэ (= рус. омшар) (дзякуй
вязь
вярэцее: нізкае і балоцістае, цяжкапраходнае месца;
дрыгва: топь;
імшара - моховое (сфагновое) болото;
імшарына - небольшое моховое (сфагновое) болото;
імшарышча - моховое (сфагновое) болото;
іржавіньне - заплесневелое болото;
круговіна - округлое болото;
мажджаліна - мокрае, топкае месца, балаціна (дзякуй
марочына - возможно, большое светлое болото (дзякуй
морач: цемнае балота;
нетра
твань
трасіна
тапіла
топ
Ва ўяўленьні беларусаў аж тры нячысьцікі насялялі балоты: Балотнік, Багнік і Аржавенік. У іх існаваньні відаць клясыфікацыя балотаў на тры групы: праходныя, непраходныя і балотная твань, ці “балотныя вокны”.
</lj>